top of page

Dag 2 en 3: de vlucht en de supermarkt

Foto van schrijver: Ömer GuneyÖmer Guney

Na een mediocre nachtrust – slapen is sowieso al niet mijn beste talent en als ik ook nog ergens anders moet slapen, is het nog moeilijker – en na ontbeten te hebben in het hotel – best omelettes ever - vertrokken we omstreeks 9u naar Aéroport Charles de Gaulle. De route ernaar was goed rolstoeltoegankelijk: we moesten de tramlijn nemen die enkel de luchthaven bedient, en dat ging van een leien dakje. Er moest zelfs geen oprijplaat voor mij gelegd worden, ik kon de tram in- en uitrijden naar believen. Iets waar onze openbare vervoersmaatschappijen zeker lessen uit kunnen trekken.


Eens aangekomen op de luchthaven, moesten we onze bagage eerst van een etiquette voorzien. Dit konden we zelf doen en dus begonnen we te bekijken hoe dat moest. Terwijl we daarmee bezig waren, zag een man ons en besloot om ons te helpen. Hoewel ik ervan overtuigd ben dat de man alleen maar goede intenties had - en misschien dacht hij dat we al gauw moesten opstijgen - was hij tamelijk opdringerig. Terwijl mijn vader bezig was zijn instructies op te volgens, nam hij meermaals over, of antwoordde wanneer mijn vader zijn vraag nog maar half had uitgesproken. Dit terwijl wij maar liefst 5 uur eerder naar de luchthaven waren gekomen - want waarom in het hotel wachten als we dat ook op de luchthaven konden doen. Zeker een interessant karakter die man, maar uiteindelijk heeft hij ons goed geholpen.


Nadat onze bagage geëtiketeerd was, gingen we verder naar de veiligheidscontrole en ons aan te melden voor assistentie. Onze assistent begeleidde ons door de luchthaven, eerst hadden we nog een veiligheidscontrole en daarna moesten we de arm van mijn spraakcomputer afgeven als een 'oversized luggage’.


En daarna kwamen we erachter dat personen die bussiness class vliegen, in een aparte mooi ingerichte wachtzaal mochten wachten met een open buffet vol lekkers - best brownies ever. Na ongeveer 3 uur wachten geloof ik, haalde mijn assistent ons terug op om naar het vliegtuig te gaan.


Zoals ik eergisteren al schreef, boekten we plaatsen in bussiness class omdat de vlucht maar liefst tien uur ging duren. Zodoende kon ik al liggend vliegen en hoopte ik rugpijn op de dagen daarna te vermijden. Tien uur vliegen is lang, maar gelukkig had ik genoeg dingen om me bezig te houden.

Ik beluisterde een aantal uur De Mitsukoshi Troostbaby Company door Auke Hulst. Dit hooggeprezen en veelbesproken boek gaat over vele onderwerpen eigenlijk. Het gaat over verlies en – in mijn mening dan toch – een zeer ongezonde manier om daarmee om te gaan. Het gaat over de uitdagingen die een schrijver heeft in zijn leven. Het gaat over een toekomst waar al onze huidige vrezen waar zijn geworden: extreemrechts die aan de macht is, een regering die zijn onderdanen met behulp van A.I. onderdrukt en een wereld die dreigt onder te gaan door klimaatverandering. Al bij al een goed boek.

Tijdens onze vlucht kregen we ook een hele driegangen voorgeschoteld en het menu bestond grotendeels uit vis.


Na tien uur constant vliegen zijn we geland in Cancun. En heeft het geholpen om al liggend te kunnen vliegen? Ja hoor, ik had naderhand geen rugpijn.

Nogmaals wil ik Kentalis bedanken om dit zo te willen regelen!


Na deze keer wel een hele goede nachtrust te hebben gehad (we zijn dan ook ongeveer 20 uur aan een stuk wakker geweest, afgezien van een dutje van een halfuur misschien op het vliegtuig) zijn we in het Krystal hotel te Mexico wakker geworden. Mijn plan voor vandaag was mee te doen aan de pre-conferentie en daar lotgenoten ontmoeten. Maar helaas: hiervoor moest ik me inschrijven, wat ik niet gedaan heb. Ik denk dat ik dat destijds bewust niet gedaan heb om een rustdag te hebben.


We zijn dan maar naar de supermarkt geweest. Dat klinkt echt ludiek: "En Ömer, hoe was je eerste dag in Mexico?" "Goed, we zijn naar de supermarkt geweest." Daarna zijn we de hele dag in het hotel gebleven omdat het hier echt snikheet is. In de avond gingen we wel naar buiten om iets te eten. Ik heb een Iraanse specialiteit besteld omdat dat goed klonk: aardappelen met kaas en 'gravey' en ja hoor: ik vond het heerlijk!


Morgen gaat de conferentie echt van start. Dus jullie mogen meer inhoudelijke verslagen verwachten over wat ik geleerd heb of wat mijn bedenkingen zijn over een gegeven onderwerp


Tot morgen inshallah




46 weergaven

Comments


Wat is er nieuws?

bottom of page